Ord. Prof. İbrahim Hakkı Akyol 1888 yılında Bulgaristan'ın Silistre kentinde doğdu. İlk ve orta öğrenimini aynı kentte tamamladıktan sonra lise tahsilini İstanbul'da Galatasaray Lisesi'nde yaptı. 1908'de Maarif nezaretinden aldığı bursla, İsviçre'de Lozan Üniversitesinde üç yıl fizik ve doğa bilimleri okudu. 1912'de Balkan Savaşı çıkınca yurda döndü; sırası ile Trabzon, Kabataş ve Galatasaray Liselerinde uzun seneler fizik, kimya ve tabiat bilgisi öğretmenliği yaptı. 1916'da Ziraat ve Maadin Nezareti Aracılığı ile Almanya'ya giderek üç yıl maden mühendisliği öğrenimi gördü. Türkiye'ye döndüğünde 1923'te açılan sınavı kazanarak İstanbul Darülfünunu Edebiyat Fakültesi'ne "Tabii Coğrafya Profesörü" olarak atandı.  Fransızca ve Almanca'yı iyi bilen Akyol, coğrafya sahasına fizik ve tabii ilimlerden girdi. 1928'li yıllarda Prof. Chaput ile beraber müşterek eserler halinde ara bilimsel araştırmalar yaptı. Daha çok Türkiye'nin jeomorfolojik yapısına ilişkin araştırmalar yapan Akyol 1942'de kurulan Türk Coğrafya Kurumumun teşekkülünde rol oynamış ve baş kurucularından biri oldu.  İbrahim Hakkı Akyol bu yıllar esnasında Türkiye'de coğrafyanın tarihçesini inceledi ve modern coğrafya anlayışına en güzel misalleri teşkil eden klimatolojik çalışmalar yaptı. Ord. Profesör İbrahim Hakkı Akyol 1950 yılı Haziran ayında İstanbul'da öldü.

Bibliyografya

Geyve civarında Yılanda Heyalanı (Ahmet Müştak ve Ahmet Maliki ile 1340), Nebatlar Alemi (1927), Tepeköy – Torbalı - İzmir Zelzelesi (Prof. Dr. N.Nafiz Pamir ile 1929), Fiziki Coğrafya Istılahlarına Dair Lugatçe (1939), Umumi Coğrafya Notları (1940), Umumi Coğrafya (Ali Macit ile 1940), 1940, Tanzimat Devrinden ve Bu Devirden Evvel Bizde Coğrafya (1940), Mevzii Coğrafya Notları (1941), Türklerin Ziraat ve Hayvancılık Sahasındaki Tesirleri ve Hizmetleri (1951)