Korkunç havadis, köy kahvesinde bomba gibi patladı. Tavlalar kapandı, iskambiller bir tarafa atıldı. Vakayı gören bekçi Mustafa'nın küçük oğlu Nuri heyecanlı heyecanlı anlatıyor: - Araba devrildiği vakit ben orada idim... Uzaktan hızla geliyordu. Tam yolu dönerken atlardan biri kapaklandı. Sonra araba yana devrildi. Dönen tekerlekleri havada gördüm; yamaçtaki ağaçlara çarpa çarpa dereye kadar yuvarlandı. Bağırmağa başladım, Sami ağabey yetişti. - Arabada kimler vardı? - Muallim Süleyman Beyle karısı. - Süleyman Bey le karısı ml? - Evet, gözlerimle gördüm Selim de yanlarında idi. Dereye düştüler, yalnız Selim daha evvel yere düştü, dereye kadar sürüklenmekten kurtuldu. Yamaçta bir ağaca çarptı, orada tutunabildi. Sami ağabeyle birlikte kaldırdık. Kucağında buraya kadar taşıdı, şimdi nerede ise gelir. - Ya Süleyman Beyle karısı ne oldu?. - Bilmiyorum, onları bir daha görmedim. Biraz sonra kucağında 13 yaşlarında baygın bir çocuk taşıyan uzun boylu gürbüz bir delikanlı göründü. Kahvede dört beş hasır sandalyayı yanyana koyarak çocuğu yatırdılar, alnından sızan kan, yüzünün bir kısmını örtmüş, kumral saçlarında yer yer kırmızı lekeler görünüyor. - Yaşıyor mu? - Yarası hafif; konuşuyor. - Süleyman Beyle karısı? - Göremedim. Yalnız çocuğu kurtarabildim. Dışarıda hava kararmıştı. Kahvedekiler hemen sokağa fırladılar. Kazma, kürek alarak kaza mahalline, Değirmen yamacına doğru yola çıktılar. Arkadan fener taşıyan birkaç delikanlı da yetişti. Gecenin karanlığına rağmen kestirme yollardan geçerek kaza yerine vardılar. Her taraf sessiz ve karanlık. Ancak dere kenarına inince arabanın enkazını gördüler...

---