| Yazar | : | Refik Halid Karay |
| Yayın Tarihi | : | 1957 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 224 |
| Ölçü | : | 13,5 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Arif Bolat Kitabevi |
| Bahsi Geçen | : | Refik Halit Karay |
- Namusumuz üzerine yemin ederiz!
Dört genç kız ayağa kalkıp hep bir ağızdan böyle söylediler. Dördünün de gözleri karşıya dikilmiş, göğüsleri ileride, ayakları hizaya gelmiş, 23 Nisan bayramı için hazırlıklar yaptıkları sırada öğrendikleri vaziyeti almışlardı.
Evinde din terbiyesi ile yetişmiş olan Yonca, bu kadarı kâfi görmemişti ki en ciddi sesiyle sordu:
- Vallahi mi? Billahi mi?
Yine hepsi cevap verdiler:
- Vallahi! Billahi!
Merasim bitmişti; artık "4 Yapraklı Yonca" isimli yardımlaşma cemiyeti kurulmuş oluyordu.
Lise son sınıf imtihanlarına çalışmak için Somnur'un köşkünde, çiçeklerini yeni dökmüş olan mor salkımların altında toplanmışlardı; bir Cumartesi günü, ikindi vakti. Bu köşk Bağlarbaşı caddesinden Kuzguncuk tarafına ayrılan kısımda, Boğaz'a bakan bir çıkıntı üzerindedir; Çamlıca tepesi sağına, Sarayburnu ve İstanbul manzarası soluna düşer. Binayı vaktiyle kuyumcu bir Ermeni zengini yaptırmış; ıstampa resimli duvarları ve yaldızlı tavanları ile somaki şömineleri ve oymalı kapılarıyla, mermer sütunlu divanhanesi ve bahçedeki kameriyeli köprülü havuzu ile Sultan Aziz zamanında, o devrin Hıristiyanlarınca kabul edilmiş yarı Ampir, uydurma üslupta.
Neden sonra Samnur'un babası konmuş, çok masraf edip şenlendirmiş. Atıf Çulhagil aslında bu semttendir, İcadiye mahallesi muhtarının oğlu. Dedesi bir vakitler el tezgâhlarında kaba kumaş dokuturmuş, soyadı oradan geliyor. Atıf yoksul bir çocukluk geçirmiş. Pek küçükken, büyük harpte arkadaşlarıyla bu köşkün yaşlı bir bekçi elinde kalmış bakımsız bahçesine girerler, mevsimine göre yemiş çalarlar, fırsat bulurlarsa saklambaç oynarlarmış...
