Coğrafi, tarihi, etnik ve kültürel bakımdan birbirine bu kadar yakın olup da İran ve Türkiye gibi birçok temel konuda, ekonomik ve ticari işbirliğinde böylesine uzak düşmüş iki ülkeye az rastlanır. Önümüzdeki dönemde, ABD'nin başını çektiği İran'a karşı daha da sertleşme yanlısı olan ülkeler cephesi yanıbaşımızdaki bu "uzak" ülke ile aramızı daha da açabilirler. Uluslararası Atom Enerjisi Ajansı'nın nükleer silahlara sahip olma çabalarını teyit ettiği İran'ın aleyhine birbiri ardına çıkartılan BM Güvenlik Konseyi yaptırımlarının sonuç vermediği görülüyor. "Öbür seçenekler"in kapısının aralandığı konuşuluyor. Bunun yanısıra önceden tespit edilmiş 73 hedefin uçak gemilerinden kalkacak uçaklar ve fırlatılacak füzelerle vurulması da dahil olmak üzere tüm bölgeyi ateşe atabilecek ve sıcak çatışmaya kadar uzanabilecek senaryoların hazırda tutulduğu bildiriliyor. Bu gelişmelerin ister istemez Türkiye'yi İran denkleminde aktif oyuncu olmaya zorlaması kaçınılmaz görünüyor. Zaman zaman gerginliklere sahne olmuşsa da temelde Türkiye ve İran, yüzyıllar boyunca genel olarak barış içinde yaşadı. Kasr-ı Şirin'den bu yana sınırları değişmedi. Aşağı yukarı aynı sıklette iki bölgesel güç olarak yanyana varlıklarını sürdürdüler. Aniden parlayıp vahim boyutlara tırmanabilecek bir oldu bitti ile karşılaşmamak için Ankara, kendi seçenekleri üzerinde muhtelif değerlendirmeler yapmak, kadim komşusunu, özellikle de yaklaşık üçte biri Azeri kökenli olan İran nüfusunu, karşısına almayacak iyi bir strateji benimsemek zorunda. İran, kurulu uluslararası düzene meydan okuyarak, hatta ekonomik, askeri ve siyasi gücünün ötesinde hareket ederek, dış güçlerin bölgeye daha yoğun eğilmelerine davetiye çıkarttı. İsrail'i haritadan silme çağrısı, Körfez bölgesindeki Şiileri tahrik ederek dünya petrollerinin üçte ikisinin bulunduğu bölgeyi kendi nüfuzu altına alma çabaları, Hürınüz Boğazı'ndan seyr-ü sefer serbestisini tehdit etmesi, Ortadoğu'da Çin ve Rusya'nın köprübaşı olarak gördükleri bir ülke haline dönüşmesi...

---