| Yazar | : | |
| İsbn | : | 9789944883610 |
| Yayın Tarihi | : | 2008 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 253 |
| Ölçü | : | 13 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Galatasaray Eğitim Vakfı |
| Bahsi Geçen | : | M. Tevfik Fikret |
Zamanın Bay Saat dışındakiler için pek bir şey ifade etmediği bir çağda, dört bir yanı sonsuzla kaplı uçsuz bucaksız topraklar üzerinde beş katlı bir apartman bulunmaktaydı. Apartmanın arkasından ileriye doğru tek bir sıra halinde ağaçlar yükselmekteydi. Baştaki ağaçlar uzun ve gürken sonlara gidildiğinde yeni dikilmiş fidanlara rastlanırdı. Apartman sakinlerinin yaşamını sürdürmesi için cömertçe ürün veren bu topraklar üzerinde apartman dışında var olan tek şey işte planlı şekilde dikildiği belli olan bu ağaçlardı. Bir de apartmanın önünde biri boş olmak üzere iki mezar yer almaktaydı. Boş mezar çok derinlere uzanıyordu ve kazılmış topraklar yanı başında yükseliyordu. Çiçeklerle süslü diğer mezar ise özenle hazırlanmıştı. Bu mezara ait mezar taşının üstünde "Bay Orak: Tarımın, yerleşik yaşamın ve toplumun mucidi" yazıyordu. Bu mezar, apartmanda oturanların bazıları için büyük önem teşkil ediyordu ve Bay Saat'in belirlediği aralıklarla onların toplu ziyaretine uğruyor, etrafında mumlar yakılıyor ve kutsal diye niteledikleri şarkılar söyleniyordu.
Apartmanda oturan on bir kişinin hayata dair on bakış açısı vardı. Bay Topuklarına Basılmış Ayakkabı'nın bir bakış açısı olduğu söylenemezdi. Uzun uzun düşünerek sahip oldukları bu görüşleri, onları üstün hissettirmezdi çünkü yaşadıkları topraklar üzerinde düşünme özelliği olmayan hayvanlar yoktu. Dolayısıyla da düşünmenin onlara verilmiş bir ayrıcalık olduğu tanımını yapamazlardı. Yapacak çok da şeyleri olmadığından düşünürler sonra düşünceleri onları keşiflere götürürdü. Bir keresinde beraberce düşünüp mantık kavramını keşfetmeye çok yaklaşmışlar, ancak keşfettikten sonra onu her yerde aramaya başlayacaklarından korkup mantıksız bir dünya seçmişlerdi. Bayan Şapka ise onlara uymamış her şeyde mantık aramaya devam etmişti. Her ne kadar boğuştuğu soruların içinden çıkamasa da diğer apartman sakinlerinin kolayca unuttuğu bu kavramı her fırsatta onlara hatırlatmaya çalışıyordu.
Apartman sakinleri Bay Saat tarafından on ikişer saatlik iki dilime ayrılmış günlerini tekdüze geçiriyorlardı.
