Güreşin Türklerde milli bir spor olduğu, yalnız rivayetlerle değil, tarihi kayıtlarla da sabittir. Büyük bir devletin temelini Anadolu yakasında atan Türklerin, askerliklerini beden hareketleriyle kuvvetlendirdiklerini, bu idmanlar arasında güreşin mühim bir mevki işgal ettiğini, İstanbul'u alır almaz burada da pehlivanlık tekkeleri açtıklarım biliyoruz. Zeyrek'teki pehlivanlar tekkesi, bunun hala ayakta duran bir misalidir. Memleketin her tarafına çırak yetiştirmek üzere salınan pehlivanların yazıldıkları defterlerden bir kısmı, Topkapı Müzesi arşivindedir. Gene aynı müzenin arşivlerinde mevcut padişahların hususi hazinelerinden dağıttıkları ihsanların kaydolunduğu defterlerden, bayram günlerinde tertiplenen büyük güreşlerin galiplerine verilmiş bahşişleri ve o bahşişleri hak eden pehlivanların isimlerini öğrenmek mümkündür. Fatih devrinden bu yana, İstanbul'da, muntazaman tertiplenmiş güreşlerin sırasıyla Eskisaray içinde, Gülhane'de ve yazları Yalı Kasrında ve diğer kasırların çimenliklerinde yapıldığını, ceb'i hümayundan verilen ihsanların yazıldığı vesikalardan anlaşılıyor. İstanbul'un nüfusu artıp mesireleri de çoğaldıkça, büyük güreşlerin Veliefendi çayırında, Okmeydanı'nda, Kâğıthane'de de yapıldığı, hatta bu gibi güreşlerde yekdiğerleriyle eşleşen pehlivanlardan hangisinin galip, hangisinin mağlup olduğunu ve aldıkları bahşişlerin miktarını kuruşuna kadar gösteren tarihi el yazması eserler Topkapı Sarayında muhafaza olunmaktadır. İstanbul'daki pehlivanlar tekkesinden başka, ecdadın Rumeli yakasına geçmeden evvel de pehlivap1ığı teşkilatlandırdığı ve pehlivanlığa kendilerini vakfetmiş olanların pehlivan bölükleri namıyla Yeniçeri bölüklerinden daha imtiyazlı bölükler teşmil ettiklerini İkinci Bayezid'e verilmiş bir arzuhalde, (eskiden beri olduğu üzere) pehlivan bölüklerine daha iyi bakılmasının istirham edilmesinden anlıyoruz.

---