Ne önsöz yazmayı ve ne de son söz olarak noktayı koymayı sevmem. Sarıyer'i yazmaya ise "evet" derim. Aslında Sarıyer için önsöz yüzyıllar önce yazıldı. Skletrinas olan ismi Simas'a sonra da Sarıyer'e dönüştü. Tepelerden denize kadar inen yeşili ile menevişlenen deniz sularını kucakladı Sarıyer. Yalıları, sahilhaneleri, sarayları, köşk ve konaklarıyla ilgi odağı oldu. Bağları, bahçeleri, koyları, limanları, daracık ama muntazam ve tertemiz evlerin sıralandığı ara sokaklarıyla sevildi. Tadına doyum olmayan suları, dereleri, mesire yerleri ile insanoğluna kucak açtı. Guletleri, çektirmeleri, takaları, alamanaları, sandalları, dalyanları, ağları ve binbir çeşit balığı ile sevdalılarına yudum yudum, lokma lokma kendini sundu. Sarıyer'in öncesi ne kadar güzelse sonrası da o kadar çirkin! Ne doğa güzelliği kaldı bozulmadık ne de el ve emek yapımı güzellikleri korunabildi! Sarıyer'in doğal güzelliklerini yabancı elçilikler koruyor dense yalan değildir. Tabii bu arada doğayı ve eski yapıları zenginlik kabul ederek onlara sahip çıkma uğraşı veren bir avuç cebi ve gönlü zengin kimse de alkışa değer... Yeni Sarıyer'i günümüzde seyredenler herhalde bu taş ve beton yığınından zevk almayacaklardır. Milyarları sayıp taş ve beton yığını alanlar ise ne yaparlarsa yapsınlar asla Sarıyerli olamayacaklardır. Şunu da bilhassa belirtmeyi yararlı görüyorum. Dünden bugüne Sarıyer'e hizmet verme çabası içinde olan, önceki yıllarda Belediye Şube Müdürleri, bilahare Belediye Başkanları ve diğer görevlileri ile Boğaziçi İmar Müdürlüğü yetkilileri, hatta Anakent Belediyesi sorumluları, her geçen gün Sarıyer'in biraz daha yok olmasına ama bilerek ama bilmeyerek imza attılar... En büyük ihaneti ise korunacak alan ve yapılar üzerinde denetim kuramayan, çıkara dayalı uğraş sonucu çirkin yapılanmaya göz yumarak bugünkü meskenleşme rezilliğine davetiye çıkaranlar yaptılar şüphesiz...

---