| Yazar | : | Çetin Altan |
| Yayın Tarihi | : | Mart, 1978 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 226 |
| Ölçü | : | 11 x 19 cm |
| Yayınevi | : | Bilgi Yayınevi |
Görkemli masasının arkasındaki maroken koltukta oturan balık suratlı adam, işaret parmağıyla hafif hafif çenesini kaşıyarak, karşısındaki dazlak kafalı, kalın gözlüklü pipo içen yardımcısına:
- Biliyor musun şimdi ona ne yapacağız, dedi.
- Ne yapacağız?
- Taş gibi bir yalnızlığa mahkûm edeceğiz.
- Yani tıpkı ötekilere yaptığımız gibi.
- Daha beterini. Boşluğa ışınlanmış gibi olacak. Hiç bir yerde iş bulamayacak, hiç kimse kendisini arayıp sormayacak, hiç kimse kapısını çalmayacak...
- Kolay değil o kadar, çevresi geniştir.
- İş bulamayınca çevresi mevresi kalmaz, kendiliğinden dağılır. Zaten kentin çok uzağında oturuyor. Kim niçin arayacak onu, kim neden ilgilenecek onunla...
- Eski dostları vefasızlık etmezler.
- Ne vefası yahu? İki fit sokarsın aralarına olur biter. Zaten ne kadar dost görünseler hepsi hazırdır birbirinin gözünü oymaya. Kulağını büküver bizimkilerin, adının geçtiği yerde "Bırak birader çok aşağılık namussuz, burnu iyice büyümüş; ne kimseyi evine kabul ediyor, ne de telefonlara cevap veriyormuş'' deyiversinler...
- Tamam tamam anladım...
- Savunmasını yapmaya kalkanlara da ''O ise biliyor musun senin için ne diyor...'' türünden üç beş küfür savursunlar...
- Yok, hiç merak etmeyin, onu hemen sağlarız. Ancak amacımız ne olacak onu yalnız bırakmakla?
-Göreceksin yalnızlığa dayanamayacak, bütün etkenliğini yitirerek kendi kendine çöküp gidecektir, bir de iktisadi sıkıntılar bindirdi mi, belki de intihar eder...
