ŞİİRDEN DAHA İYİ: SALİH ECER
“Bazı şairler vardır...” cümlesiyle başlayan bazı yazılar vardır. Şairlerin çoğuna uysa da, pek azını da ilgilendirmeyen yazılardır bunlar. O ‘pek az’lardan biri olan Salih Eccr'i örneğin. O cümleyi yeniden, Salih’e de yer verecek biçimde kurmayı denersek şöyle diyebiliriz: Bazı şairler bazı şairlerin ‘yerini almak’ için yazarlar. Bazı şairler kendilerine de bir ‘yer açmak’ için yazarlar. ‘Pek az’ bazıları da ‘yersizliğin bilinciyle ‘geçici bir yer’de/n yazarlar. Onların ‘yeri’, olsa olsa ‘yersizliktir ve ‘sınır’anlamında 'kıyı'dır, şairlik halleri ise ‘kıyıda olmak’tır.
Salih Eccr’in ikinci şiir kitabı Seferi’hin (yky, ocak 1995) arkakapak yazısında dikkat çekici bir tanımlama var: "Bir şiir karabatağı". Her zaman görünmeyen, canı isteyince ortaya çıkan bir varlık. Dalmayı bırakmıyor ama, isteyince gösteriyor kendisini, gereğince ve gerektikçe. Salih mi tıpkı karabatak, karabatak mı tıpkı Salih?
Geçici bir yerden yazmak, yani bir ‘gezgin olarak şiir yazmak, eskiden yeniye bir Anadolu geleneği olan ‘abdal’ halinde ya da bir ortaçağ Fransız geleneği olan ‘troubadour’olarak: Geçmek, gezmek ve yazmak...

---