Şair, "Onlar öldüler, hiç yaşamamış gibi oldular." demiş, yani "unutulacaklar", demek istemiş. Naciye Neyyal ve Tevfik Biren ise, bu hatıralarla ebediyen hafızalarda yaşayacak, Muhabbet Tekmen gibi insanlar da hiç unutulmayacaklar. Dün Tevfik Bey beni gene böyle hatıralarımı kaydederken gördü. "- Neyyal, eğer seni tahsil ettirmiş bulunsalardı, meşhur bir muharrir olabilirdin, halbuki şimdi bu yazdıkların hiçbir işe yaramayacak", dedi. Ben de: "- Kendi hatıratını kaleme alırken benim notlarımdan istifade etmedin mi?" diye sordum. O da, "- Evet, onlardan bir hayli faydalandım." diye cevap verdi. "- Eh, o halde neden şimdi böyle söylüyorsun?" dedim, ama aramızda geçen bu konuşmadan sonra hayli mahzun oldum, bu hissettiğim sadece hüzün değil, sukut-u hayal gibi bir şeydi: "Hakikaten de, benim bu yazılarım ileride ne olacak, kim okuyacak, neye yarayacak? Eğer yırtıp atmazlar da, evdeki kitaplıkların bir köşesinde muhafaza edecek olurlarsa, belki bir gün birileri okur, hatta yazdıklarımdan faydalananlar bile olur." diye düşünerek teselli bulmaya çalıştım. İşte mesela yeğenim Yusuf Haluk Şehsuvaroğlu büyükpederim Yusuf Ziya Paşa hakkında ne biliyorsam yazmamı istiyor. Büyükpederimle beraber yaşadığım zaman ben küçük bir çocuktum ve her hadisenin farkında değildim… Yusuf Haluk Şehsuvaroğlu (1912-1963) Kuleli Askeri lisesinden, sonra Hukuk Fakültesinden mezun oldu. Kısa bir müddet hâkimlik yaptıktan sonra Kara Kuvvetlerinden Bahriyeye geçti. Ankara Donanma Komutanlığında hâkim olarak vazife gördükten sonra İstanbul'a tayin edildi. Şimdi Beşiktaş'ta bulunan Deniz Müzesini kurdu ve müdürlüğünde bulundu. Daha sonra Deniz Müzesi müdür vekâleti uhdesinde kalmak üzere Topkapı Sarayı Müzesi müdürlüğünü asaleten yürüttü…

---