Bu kitabın adını niçin PENDİK koydum onu açıklamam gerekiyor. "Hayat çok sürrealist", derdi arkadaşım Bülent Ecevit. "Yaa", der geçerdim, tam anlamazdım ne demek istediğini. Sürrealist deyince karmakarışık resimler gözümün önüne gelir. Hakikaten hayat da öyle, insan hiçbir zaman ne ile karşılaşacağını bilemiyor ve kendini hiç beklemediği durumlarda buluveriyor. İşte PENDİK böyle rastlantıların bir sonucu. Hiç aklımdan geçmezdi günün birinde PENDİK'te bir tersane için cansiperane çalışacağım. Olaylar döndü dolaştı ve bu tersaneyi kaldığı yerden alıp geri dönülemeyecek noktaya kadar getirme gayretini gösterme bana düştü. Bu kadar geniş ve karmaşık bir projenin bir-iki yıl içinde tamamlanması olanaksız. Hatta hala tamamlanmış değil. 1974 ve 1975 ile sonradan 1978 ve 1979 yılları Pendik üstünde durulması ve devletin imkansızlıklar içinde yatırım yapması bürokrasi çarklarının harekete geçirilmesi sayesinde olmuştur. Bu çarklar nasıl ve neden işletildi? Bunun nedenlerini bizim kuşağın eğitim ve düşünce tarzında görüyorum. Onun için bu kitapta ilk Atatürk kuşağı olan 1923-1939 arasında doğanların kendilerini içinde buldukları atmosferi anımsatmağa ve Atatürk devrimleri ışığı altında gördüğümüz eğitim, Türk Dil Kurumu çalışmalarının eğitimimize etkileri, devletçilik, tek partili bir dönemin ekonomik ve politik anlayışı - hepsinin üstümüzdeki etkilerini anlatmaya çalışacağım. İlk, orta ve lise eğitimimiz ile çeşitli üniversitelerde, çeşitli dallarda gördüğümüz eğitim ve İkinci Dünya Savaşı'nın getirdiği baskılar, Birinci Dünya Savaşı'ndan ve Kurtuluş Savaşı'ndan kalma yankılar, hepsi düşünüş ve yaşayış koşullarımızı etkilemiştir. Bir imparatorluğun tasfiyesi ve bir hanedanlığın kaldırılıp cumhuriyet ve demokrasiye geçiş düşüncelerimizi çok kurcalamıştır...

---