Dergilerin eleştirileri uzun süreli değildir. İlk değerlendirenlerin görüşleri tamamen unutulduktan sonra bile birçok eser okunur ve kullanılır. Yine de bunlardan bazılarına cevap vermek zorunda kalıyorum. Türk halkının ulusal tarihini yazmak istemiş olsaydım ve bu halk, Hristiyan halkları gibi manevi bir gelişim göstermiş olsaydı, tabii ki Türk dilini ve edebiyatını bilmek zorunda kalırdım. Ancak Türk ulusal edebiyatı yoktur, aksine Türk halkının kendi dili olmayan bir dilde sadece yabancı Doğu örneklerinin taklidi vardır. Türklerin asıl ulusu manevi açıdan hiçbir zaman gelişme göstermemiştir. Bunun dışında amacım Türk halkı ya da Türk halkının Osmanlı dönemi hakkında bir kitap yazmak değil, Osmanlı İmparatorluğunun gelişimini takip etmekti Osmanlı İmparatorluğu ise siyasi ve askeri bir oluşumdur. Bu oluşum Türklere dayanır, ama ne Türkler tarafından ne de onların yaşam tarzları veya karakterlerine dayanarak yönetilmemiş olup, Osmanlı hanedanı ve devşirme sınıfı tarafından yönetilmiştir. Demek ki bu hanedanın ve devşirme sınıfının tanınması gerekmektedir. Ancak savaş seferlerini, ayaklanmaları, merasimleri ve olağanüstü olayları ön planda tutan Türk kroniklerinde bunlar hakkında çok fazla bilgi bulunmamaktadır. İmparatorluğun savunma ve beslenme araçları: Ordu ve maliye çok önemlidir, ama Türk kroniklerinin bunlar hakkında da çok fazla bilgi yoktur. Üçüncü nokta ise komşularla ilişkilerdir ki bunların arasında tek Doğulu güç olarak İranlılar önemli bir yer tutmaktadırlar: Ancak İranlıların Venedikliler, Almanlar, Fransızlar, Hollandalılar, vs. gibi elçilik raporları yazma ve arşivlerde saklama alışkanlıkları yoktu. Son olarak da tabi olan halkların durumları ve çabaları hakkında bilgi verilmelidir; ancak ulusal bir gelişmeye sahip olan bu halklar, Doğu kökenli değildir ve Avrupa ve Hristiyan dillerini konuşmaktadırlar…

---