| Yazar | : | Selim İleri |
| Yayın Tarihi | : | Şubat, 1984 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 409 |
| Ölçü | : | 13,5 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Altın Kitaplar Yayınevi |
Onlara kolay geliyordu herhalde. Sanki bir yığın çıkmazın içinde değillerdi. Sanki her şey uyarında gidiyordu. Oysa sonradan edinilen eski, değerli parçalara bezenmiş şu geniş, iç içe odalarda ışıyan duran avizeler, çiğ ışığın büsbütün parlatarak şekilsizleştirdiği şu yüzler, insanda kötü bir tiyatro yapıtının etkisini bırakıyordu: oyun mu iyi yazılmamıştı, yönetmen mi ters algılamıştı, oyuncular mı kötüydüler... Üstelik onların arasında karışırken, daha salona girer girmez farkına varmıştı: o sancı yine başlıyordu. O karanlık ayla, külrengi sis yine dört bir yanını kuşatmıştı.
Aloş'a el salladı.
Nitekim Zeynep çözemediği bir meseleden sıyrılmak istercesine, "Yaz" demişti: "bir şeyler yaz. Oyunu yaz işte'. Belma durdurmak, anlatmak, içini dökmek, kana kana ağlamak için handiyse çırpınıyordu. Ama genç kadın çekimserdi, paylaşmaktan uzaktı; ateş kırmızısı tuvaleti, siyah yapma kamelyalarıyla sadece gecenin tadını çıkarmaya hazırlanıyordu. Kayıtsız, uzak, soğuk.
Belma ondan boş yere yardım beklememişti. Uzak, soğuk, umursamaz. Kızkardeşi neredeyse mırıldanmış ve hemen, göz açıp kapayana uzaklaşmıştı. Ateş kırmızısı şifon tuvaleti, siyah yapma kamelyalarıyla göz yakıcıydı. Bunları yineledi. Genç kadının bakışlarıysa, umursamaz, aldırışsız. Benimle ilgilenmedi; beni başından savdı. Bana aldırdığı bile yok. Zeynep'in sorunları, tasaları dinleyecek hali yoktu besbelli; konuklarıyla ilgilenmek zorundaydı...
