Her ikisi beraber öttüler su başında! DİLAŞUP, Unutmayın: Mestinaz henüz on beş yaşında! Hem sonra bilirsiniz, ne hercai çiçektir; Emin olun, aşkı da bir bahar sürecektir... Bu kız bir gün bıkarsa kasideden, gazelden, Nedim Ahmet Efendi su içemez bu elden... MESTİNAZ, asabi. Teyze! artık yetişir, uğraşmasın benimle! ESMA. lameye boğarak, Dilaşup'a. Çabuk solar, oynama benim yaseminimle: Hemen yapraklarını dökecek sanır insan... MESTİNAZ, Dilaşup'a. Sen asıl kendine bak!.. Biraz utanır insan Sırça köşkte oturan taş atmaz başkasına... Hiddetle gidip köşke girer. ESMA, Dilaşup'u istihza ile süzerek. İşte o da taş atar böyle senin tasına: Biraz üstün ıslanır... Ne çare, katlanmalı! O bülbüle eş olup sonra kanatlanmalı! DİLAŞUP, dudaklarını bükerek... Aman! ben âşık mıyım o kızın Nedim'ine? LEYLA Mestinaz da sahiden onu seviyor mu, ne? Ben sevseydim şairin mahbubunu severdim. ESMA, müphem.

---