…Otuzunuzu geçtiniz ama otuz yılınızla toplam kaç dakika birlikte kalabildiniz, sorarım. "Bir ben var bende, benden evveli' diyorsunuz ve evvelle ilişkileriniz çok derin ama ya benle ilişkileriniz?.. Bir de siz var sizde, ve o sizin ortaya çıkması, bugün başlattığım mektuplaşmanın sürmesine bağlı. Giderek daha saldırgan olmaktan korkuyorum. Zor bir karar vererek, belki de hiç yazılmaması gerekenleri, hiç yazılmaması gereken birine yazıyor olmanın getirdiği coşkudandır. Rol yapmayayım, bir taraftan da yazdıklarıma olumlu yanıt alabilme olasılığının beklentisini yaşıyorum. Bundan sonra bana yazacağınız mektubu düşlüyorum, sorular ve yanıtlar boşlukta birbirini buluyor, bundan böyle mektuplaşmalarımızın yaşamımıza katacağı kendinden eminliği nasıl güç haline getirip, kullanabileceğimizi hesaplıyorum. Kimilerinin savaştığı, kimilerinin barış için savaştığı, kimilerinin savaşmadığını kanıtlamak için savaştığı dünyada kendini tanıyanlar azınlığının büyümesi ne derece etkin olabilir, kestirmek güç ama kendini bilmezleri anında teşhis edebilen bizlerin kendimizi yeterince tanımazlığımızın nedenlerini kestirmek çok da güç değil. Kendimizle yüzyüze kalamıyoruz. Asansör ve tuvalet dışında yalnız kalabildiğimiz de pek söylenemez. Kadınların baktığı fallar, dostlar ve gerçek dostlar dışındaki başkalarından oluşan cehenneme tazyikli su sıkabilmenin tek yolunun kendinizi doğru olarak ortaya koymak olduğuna tüm bilincimle inanıyorum. Sizden bütün bunları gözönünde bulundurarak bana yanıt verip vermemeye karar vermenizi rica ediyorum. Kendinizle mektuplaşmalısınız. Bu mektuplaşma sürdükçe başkalarının değil, kendimizin "ben'i olacağımıza inanıyorum…

---