Mahkeme defterlerindeki Osmanlıca metinlerin transkripsiyonu hazırlanırken okuma akışkanlığının bozulmaması için yalın bir yöntem benimsenmiştir. Arapça ve Farsça kelimeler orijinallerine uygun biçimde okunmaya çalışılmıştır. Uzatma olan sesli harflerde (ziyade, ali, hazır örneklerinde olduğu gibi) A işareti; ayın harfinin geçtiği kelimelerde (bey', şer', i'timad örneklerinde olduğu gibi) ayın harfinden sonra' işareti; ve hemzenin kullanıldığı kelimelerde (su' al, me'mur, ka'im örneklerinde olduğu gibi) hemzeden sonra' işareti kullanı1mıştır. Öz Türkçe kelimelerin okunuşunda katibin yazımına bağlı kalınarak dönemin telaffuzu yansıtılmaya çalışılmıştır. Gayrimüslim, yabancı, kilise, sinagog, cemaat adlarıyla yabancı kökenli yer adları da orijinal metinde yazıldığı gibi okunmuştur. Mahkeme defterlerinin içlerindeki hükümler kodlanırken varak sayısı esas alınmıştır. Her bir varağın ilk sayfası a, ikinci sayfası b olarak sınıflandırılmış olup her sayfadaki hükümler de Arap rakamlarıyla birden başlayarak numaralandırılmıştır. Dolayısıyla 23b/2, 23'üncü varağın arka tarafında bulunan ikinci hükme verilen koddur. Kullanılan özel işaretler şunlardır: [ dolu] Metin içerisinde katip tarafından yazılması unutulan eya eksik yazılan harf, ek ya da kelimeler bu işaret içerisinde tamamlanmaya çalışılmıştır. Üç örnek: [Ef]renciyü'l-asl, vekil-i mezbilr[ı] tasdik, meblağ-ı [mezbilr]. Okunamayan kelimeler. Okunuşu şüpheli kelimeler. Metin içerisinde katip tarafından' daha sonra tamam-lanması düşüncesiyle boş bırakılan ama doldurulmayan alanlar. [silik] Kurt tahribatı, nem, yırtık, çürük ve buna benzer faktörlerden dolayı okunması mümkün olmayan kelimeler...

---