Şişesi isten siyahlanmış üç numara bir petrol lambasının kör bir ziya ile aydınlatabildiği ahırda el ayak çekildikten, ahırcı ile yardımcısı yataklara uzanıp uykuya daldıktan sonra bilmediğimiz bir âlemin kapısı açıldı. Çöktüğü yerde düşünen ihtiyar öküze yanı başındaki bölmede bağlı duran eşek sordu: -Ağa baba, niye geviş getirmiyorsun? Hasta mısın? --Yorgunum, dedi; bugün sapanın önünde canım çıktı. Bana eş ettikleri alaca öküz genç, ben ise yaşlıyım. Onun gibi çevik değilim, biraz ağır alıyorum üvendire iğnesinden butlarım delik deşik... Bazen o hale geliyorum ki oldum yerde kalacağım zannediyorum. -Aman büyük baba, sakın bu yorgunluğunu kimseye belli etme, Herkes seni burada çiftliğin en güçlü hayvanı diye tanır. -Hayvanın adı çıkacağına canı çıksın. O eski Çakıcı'nın şimdi hayatı gitti de bayatı kaldı. -Kabahat sende, _Neden? _Neden olacak? Boğalık zamanında yanına hiç bir yanaşma sokulmaz oldu, önüne geleni süstün. Baktılar, böyle olacak gibi değil Nalbant Muharrem'i getirttiler, öküz yaptırdılar...

---