"Büyük ıstıraplarım için küçük neşideler yazdım.' Heinrich Heine Türk basınının 58 yıllık en usta ve çok yönlü dev kalemi, hak, şeref ve fazilet timsali Refi' Cevad ULUNAY, (78) yaşında olarak, 4 Kasım 1968 Pazartesi günü saat 7.15 de hayata gözlerini kapamış ve vasiyeti üzerine 7 Kasım Perşembe günü Konya'da Mevlana türbesi karşısındaki Üçler mezarlığında toprağa verilmiştir. Ölümüne en çok acıdığım insanlardan biri olan ULUNAY'ın dediği gibi, "Ölüm mukadder bir akıbettir. Fakat kaderin değişmeyen bu hükmü, ebedi bir teselli olamıyor.' Kıymetli bir mürşid olan ULUNAY, ne iyi, ne halis bir gönül sahibi idi. Temiz, namuslu insanların ve ciddi fikir adamlarının ölümleri, büyük boşluklar bırakıyor ve şairin dediği gibi: "Gidenlerin yeri hep boş... Bu, işte hassaten bu, arttırıp duruyor matemin fecaatini...' 19 yaşında gazeteciliğe başlayan ve 58 yılını mesleğine âşık bir muharrir olarak geçiren ULUNAY, 17 yıl kaldığı Fransa'dan başka Mısır'a, Hindistan'a, Pakistan'a, İtalya'ya ve Almanya'ya da seyahat etmiştir. Fransızca, Arapça ve Farsçayı ana dili gibi bilen ULUNAY, nükteli ve olgun yazılarıyla ve samimi bir dille halka hitap etmesini bilirdi. Tam manasıyla "Erkan-ı Matbuattan' sayılan ULUNAY, geniş bir okuyucu kütlesine kendisini sevdirmişti. O, gerek hususi meclislerde, gerek meslektaşları arasında neşesi, esprileri ve kendine has sohbetleriyle daima aranan renkli bir sima idi. Kır hayatını, hayvanları, kedileri, köpekleri, kuşları, çiçekleri çok severdi. Kartal'da trenden inince, çiftliğindeki evine merkebiyle gitmek, onun için ayrı bir zevkti. Ulunay'ın gurbet hatıralarını canlandıran, eski İstanbul'u anlatan yazıları, tiyatro, edebiyat ve musiki sahasındaki tenkitleri, kuvvetli bir hafızanın, neşeli bir mizacın, latif bir tahkiyenin muhassalasıdır.

---