Bu çeşit kitapların başında, çoğu şöyle denilir: "Bir gün için karalanıp gazetelere verilmiş bu yazıların bir değeri olmadığını bilirim; toplamak da aklımdan geçmemişti. Ama eş dost beğenmişler, ille hepsini bir arada görmek istediler. Zorladılar, dayanamadım; dileklerini işte yerine getiriyorum..." Töreye uymak iyidir ya, yalan mı söyleyeyim? Benim üstüme düşen olmadı. Arkadaşlar, tanıdıklar arasında çok terbiyeli kişiler vardır; ara sıra: "Yazılarını neden toplamıyorsun?" dedikleri olur. Gönül almak için söylenilmiş bir söze inanıvermek mi gerektir?.. Hayır, ey benim okurum! Bu kitabı beğenmez de çıkarılmasını bir suç sayarsan, benimdir o suç yalnız benim. Bir şey diyeyim size: Kişi, kendi değerini kestiremez, sınırlarını görmek için ne denli uğraşsa boştur, gözünde büyültür kendini. Ben de değerimi bildiğimi ileri sürecek değilim. Ancak bugünkü yazarlar arasında, daha doğrusu bugünkü okurların gözünde yerimin ne olduğunu anladım sanıyorum. Yazdıklarımı okumaktan hoşlananlar vardır: ancak çoğu bana, işi alaya vurmuş bir adam diye bakarlar, beni görünce gülümseyivermeleri de onun içindir... Bunca yıldır çalışırım, düşündüklerim uğrunda, kavgayı, en sevdiklerimle dahi bozuşmayı gözüme alırım, gene de alay etmediğime, oynamadığıma inandıramıyorum. Kaderime boyun eğmekten başka ne gelir elimden? Ama doğrusu, gücüme gidiyor. Beğenilsen bile istediğin gibi beğenilmediğini biliyorsun da bu kitabı niçin çıkarıyorsun? diye soracaksınız. Edebiyata inanırım da onun için çıkarıyorum. Yıllardır yazarım, benden de bir şey kalsın istiyorum. Bir umut... Bu yazıları gönlünce sevecek belirli birkaç kişi bulunur umudu. Ölüm başımızda dolaşıyor; ben de Türk diline, Türk düşünce âlemine hizmet için çalıştığıma tanıklık edecek bir kitap bırakmadan gitmek istemememden…

---