Kitap, çağlar boyu çağdaşlığın, tüm gericilik ve yobazlığın karşısında en büyük silahı olmuştur. Aslında, kitaba yapılabilecek en son yakıştırma, "silah" yakıştırmasıdır belki, ama karşınızdaki düşman gericilik, yobazlık ve çağdışılık olunca, kitap bu kavramlar karşısında bir silaha dönüşmekte ve geleceğimizin sigortası olmaktadır. Nitekim bu "silahın" ve bağlı olarak okumanın yaydığı çağdaşlık ışığından yoksun toplumlar tarihin karanlıklarına gömülmüştür. Bunun en güzel örneğini Eski Yunan'da görmekteyiz. Atina ve Isparta, dönemlerinin en görkemli devletleri olarak birbirleriyle yarışmışlardır. Ispartalılar sakat, bakımsız ve zayıf çocuklan ölüme terkederek, sağlıklı ve gürbüz çocukların yaşamasına izin vermiş, böylelikle de "üstün ırk" yaratma yolunu seçmiştir. Atina ise, çocuklarının bedence sağlıklarına önem vermeden, tüm halkını bağrına basmış, onların eğitimi ile ilgilenmiş, kavga yerine okumayı aşılamıştır. Sonuç, herkesin de çok iyi bildiği gibi ortadadır: Atina, Isparta devleti yıkıldıktan sonra tam bin yıl daha yaşamıştır. Atina, bugün bile büyük bir hayranlıkla okunan Euripides, Aristophanes, Anaksagoras, Sokrates gibi düşünür ve yazarlar yetiştirmişken, Isparta isimsiz kahramanlarıyla birlikte tarihe gömülmüştür. Yıllarca, "Türk Halkı'nın okumaya karşı ilgisiz" olduğu izlenimi yaratılmaya çalışılmıştır. Bu nedenle de okuma alışkanlığının yayılması çabalarının ciddi engellerle karşılaştığı dönemler olmuştur. Toplumun güdümlü bir siyasal ve kültürel yapılanma içinde çaresiz bırakılmaya çalışıldığı dönemlerden geçilmiştir. Bütün bu bilinçli ve kasıtlı çabaların ardında aklıyla değil bedeniyle savaşan bir toplum yaratılmak istendiği biliniyordu. İşte bu farkına varış, bu yapay bunalım bizi yeniden, Cumhuriyetimizin ilk yıllarındaki okuma seferberliğine doğru yöneltmiştir. Yüce Atatürk'ün gösterdiği hedef doğrultusunda, önce beynini sonra bedenini çalıştırmayı öğrenen nesillerin geleceği teslim alması için okumanın tüm yurt düzeyinde yaygınlaştırılması için kolları sıvadık.

---