| Yazar | : | Tahsin Yücel |
| Yayın Tarihi | : | Nisan, 1954 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 111 |
| Ölçü | : | 12 x 17 cm |
| Yayınevi | : | Varlık Yayınları |
Ne yazdımsa insanlara dair yazdım şimdiye kadar. Fakat hiç bir zaman sermaye gözüyle bakmadım onlara, hiç bir zaman herhangi bir olay, herhangi bir insan karşısında "İyi bir hikâye konusu olur bu." demedim çok şükür. Yine de hep gördüklerimi, yaşadıklarımı yazdım. Ama gördükten, yaşadıktan çok sonra yazdım, hikâye yazmış olmak için değil, yazmadan edemediğim için yazdım.
Sonra bunlar, yazılırken bir sürü değişikliklere uğradılar. Yalnız bu, Uçan Daireler öyle olmadı. Bu sefer Kamuran'ın söylediklerini yazdım sadece. Hikâyesini o kadar çok anlattı ki adeta ezberledim. Yazmaya başladığım zaman kalemim kendiliğinden işliyordu. Sanki Kamuran başucumdaydı, o anlatıyor, ben yazıyordum. Bu yazı hikâyeye benzemediyse sebebi budur; yazar değil yazıcı gibi hareket ettiğim için, hikâyeye burnumu sokmadığım, ukalalık etmediğim için, derli toplu bir plan yapmadığım içindir. Fakat ne zararı var? Hayatta her şey belli bir plan içinde mi geçer? Hep akla yakın duygular mı duyar insanlar?
Hep uçan daireler sebep oldu bu işe. Uçan daireler yüzünden geciktim. Öylesine sarmıştı meret beni... Geciktiğimin farkında bile değildim. Okudum düşündüm, düşündüm okudum... Erkendir diyordum. Zaten vakti düşündüğüm yoktu…
