Bu hikâyeler 1939 yılında yazılmış, 1941 senesinde tefrika edilmişti. O zamanlar köy ve köylüye dair yazılmış eserler: Yakup Kadri'nin Yaban romanı ile Sabahattin Ali'nin birkaç hikâye kitabından ve Sadri Ertem'in roman ve hikâyelerinden ibaretti. Aradan on ~ beş yıl kadar kısa sayılabilecek bir zaman geçtiği halde edebiyatımızda çok büyük değişmeler oldu. Hikâye, roman ve şiire köy ve köylü muhtelif yönleriyle girdi. Köyün içinden çıkan yazarlar hala muhtelif bölgelere ayrılmış halde bulunan Anadolu'nun sosyal ha-yatına ait manzaraları parça parça tespit ettiler. Bu arada folklorik tetkikler de çok ileri götürüldü, halk edebiyatına ait kıymetli malzeme toplanıp en ileri ilmi metotlarla tasnif edildi. Ve nihayet Balaban, resim sanatımıza köylüyü getirmek suretiyle bu hayırlı başlangıcı kendi sahasında da yapmış oldu. Artık bugün köy ve köylü, okuyucular için yabancı unsurlar olmaktan çıkmaktadır. Ayrı bölgelerin köy ve köylü realiteleri derinliğine değilse bile dış görünüşlerinin genel hatlarıyla tespit edilmiş bulunuyor. Nüfusumuzun yüzde seksenini teşkil eden köylü ve bunları barındıran kırk bin köy iyice bilinmeden, köyün iktisadi ve sosyal münasebetleriyle bu münasebetlerin şekillendirdiği köylülük ruhu derinliğine ve genişliğine tetkik ve tespit edilmeden, memleketin ekonomik ve sosyal gelişmesi hakkında, ne bir plan yapılabilir ve ne de herhangi müspet bir neticeye varılabilir. Bugün edebiyatımız kendisine düşen bu faydalı görevi başarmak yolundadır. Musikimizin, tiyatromuzla filmciliğimizin de bu gidişe ayak uydurmakta daha fazla gecikmemelerini istemek hakkımız... Göl İnsanları 15 yıl evvel tefrika edildiği zaman etrafında birçok tartışmalar olmuş, eser büyük bir ilgi toplamıştı. Bugüne kadar kitap haline getirilemeyen bu hikâyeler Kemal Tahir'in köylülüğe dair yazdığı ilk eserdir. Muharrir bundan sonra içinde yaşadığı hususi şartların verdiği imkânlarla köylüyü ve köylerimizden bir kısmının ekonomik - sosyal durumunu yakından tetkik edebilmiştir...

---