Galiba o kadına âşıktı! Aslında âşık olmak hiç ona göre değildi ama gelen mektubu açtığında, o kadının adından bahsedildiğini duyunca kıpkırmızı olduğunu, hatta ellerinin bile titrediğini görmüş ve çok şaşırmıştım. Çoktandır Holmes'a uğrayamamıştım. İşlerim çok yoğundu. Gerçi muayenehanemi kapatmıştım ama hastalarımın birçoğu hala gelip beni evimde bile arıyorlardı. Ayrıca, yazmakta olduğum 'Şeker hastalığında sigaranın rolü' isimli kitabımı bitirmek üzere yayıncıma söz verdiğim tarih de yaklaşıyordu. Bu tarihi, bir süre ertelemenin mümkün olup olmadığını sormak için yayıncıma gelmiş, Londra'ya inmişken önce kulübe, sonra da Holmes'a uğramıştım. Zaten kulüple Holmes'un evi birbirine çok yakındı. Beni "Vay vay kayıp doktorumuz gelmiş! Yayıncısında işi olmasa artık bizi tamamen unutacak" diye karşıladı. Önce bozuldum ama sonra haklı olduğunu düşünerek utandım. İyi de, benim yayıncıma geldiğimi nereden biliyordu?.. Böyle düşündüğümü hemen anladı. "Sen bugün yayıncına gelip kitabın için biraz daha süre istemedin mi? Sonra köşedeki İtalyan restoranında beraberce yemek yemediniz mi? Daha sonra da kulübe gittin. Sana benim mektuplarımı da verdiler. Daha sonra da James'in dükkânına gidip benim sevdiğim fondanlardan aldın. Şimdi de buradasın!.. " Şaşkınlıktan ağzım açık kaldı. Gerçi Holmes'un ufak ipuçlarından yararlanarak pek çok şeyi tahmin edebildiğini biliyordum ama benim öğlenden beri yaptıklarımı yanımda dolaşmış gibi bilebilmesine şaşırmamak imkânsızdı. Aptal gibi kendisine baktığımı görünce sırıttı. "Gerçi yakandaki domates sosu lekesinden yayıncınla yemek yediğini çıkarabilirdim. Zira domates sosunu Londra'da sadece İtalyan restoranında bulabilirsin ve sen İtalyan yemeklerini sevmediğine göre ancak birinin zoruyla...

---