Yazar | : | E. Mario Vacano |
İsbn | : | 9753121318 |
Yayın Tarihi | : | Ekim, 1998 |
Dil | : | Türkçe |
Sayfa Sayısı | : | 127 |
Ölçü | : | 16 x 23,5 cm |
Yayınevi | : | Aksoy Yayıncılık |
Angiolina Accajoli yoksul bir çobanın kızıydı. Onaltı - yirmi yaş arasındaki her Romalı genç kız gibi o da çok güzeldi. İnce ve uzun boyluydu. Koyu renkli, kadifemsi gözleri vardı. Bronz tenine dökülen parlak ve iri dalgalı saçları o hareket ettikçe tıpkı iri bir yılan gibi kıvrılır dururdu. Örgü örmede üstüne yoktu. Öyle ki dokumaları en iyi keten-bezi fabrikaları tarafından itibar edilip aranıyordu. Pişirdiği Risotto (bir tür İtalyan pilavı) nedeniyle de babasının kulübesi pek sık ziyaret edilen bir yer olmuştu. Tivoli’li birçok bekâr çoban Pazar günleri pirinçlerini ve otlu peynirlerini yanlarında getirip Angiolina’nın babasına verirler ve Angiolina’dan onlar için yemek pişirmesini rica ederlerdi. Angiolina yemeği seve seve hazırlardı. Yemek yiyen herkesin gözünün minettarlık ve hayranlıkla ona yönelmiş olduğunu bilmesi de onu biraz kurumlu yapardı. Örgü örmek ve yemek pişirmenin yaraşıra Angiolina iki şeyi daha iyi bilirdi; şarkı söylemek ve dua etmek.
Sesi bir çayır kuşununki gibiydi. Şarkı söylemeyi ona kimse öğretme-mişti, buna rağmen bütün ilahileri melodisiyle ve sözleriyle ezbere bilirdi. Zaten her İtalyan genç kızın ilahi söylemeye doğuştan yeteneği vardır. Dua etmek konusunda ise Angiolina Accajoli tam anlamıyla kendine özgüydü. Her yarım saatte bir, saat başlarında ve işine her ara verişinde büyükannesinden miras kalan tespihi tıpkı kumsalda kumlarla oynayan çocukların yaptığı gibi avuçlarının içine alır ve parmaklarının arasından kaydırırdı...