Ahmet Haşim (1887 Bağdat-4 Haziran 1933 İstanbul) Bağdat'ta dünyaya gelmiş olan Ahmet Haşim, annesinin ölümü üzerine henüz küçük bir çocukken babasıyla birlikte İstanbul'a yerleşir. Bir yıl Numune-i Terakki Mektebi'ne devam ettikten sonra 1896'da Galatasaray Sultanisi'ne kaydolur. 1907'de mezun olur ve aynı yıl Reji idaresinde memurluğa başlar. Bir taraftan da Mekteb-i Hukuk'a devam eder. Fakat bir süre sonra hukuk tahsilini yarıda bırakarak İzmir Sultanisi'ne Fransızca ve edebiyat öğretmeni olur (1910-1914). Bu arada Maliye Nezareti'nde de mütercimlik yapar (1914). Birinci Dünya Savaşı (1914-1918) yıllarını askerde geçiren Haşim, vazifesini bitirdikten sonra İaşe Nezareti (1918-1919) ile Duyun-ı Umumiye'de (1922-1924) çalışır ve bir yandan da Sanayi-i Nefise Mektebinde (Güzel Sanatlar Akademisi) mitoloji dersleri verir. Daha sonra tayin edildiği Mülkiye Mektebi'ndeki Fransızca öğretmenliğiyle beraber Akademideki derslerini ölünceye kadar sürdürür. Ahmet Haşim sembolist ve empresyonist akımın Türk şiirindeki başlıca temsilcisidir. Dolayısıyla şiirlerinde derin bir melankoli, müphemiyet, uzak ve meçhul diyarlara duyulan özlem ve psikanalitik yorumlara müsait bir renk ve musiki hissedilir. Haşim'in nesir yazıları, şiirlerinden farklı bir karakter gösterir. Bu yazılar açık, berrak, nispeten sade, nükteli ve bazen de müstehzi bir eda taşırlar. Şiirlerindeki kadar olmasa bile nesirlerinde de kelime seçimine ihtimam gösteren Haşim, bunlarda daha çok küçük obje ve vak'aların ilhamıyla dış dünyaya dair izlenim ve anlık duygulanmalarını nakleder. Fıkraları, edebi tenkitleri ve seyahat notları her zaman aranmış ve sevilerek okunmuştur. Eserleri: a) Şiirler: Göl Saatleri (İstanbul, 1921), Piyale (İstanbul, 1926). b) Nesirler: Bize Göre ve Bir Seyahatin Notları (İstanbul, 1928), Gurabahane-i Laklakan (İstanbul, 1928), Frankfurt Seyahatnamesi (İstanbul, 1933).

---