Baudelaire, 31 Ağustos 1867'de ölmüştü. Şimdi bu ölümün 100. yıldönümü anılıyor. Şair, bütün ömrü boyunca, Kötülük Çiçekleri adıyla tek bir şiir kitabı yayınlamıştı. Şiir dünyasını, Hugo'nun deyimiyle, "yeni bir ürpertiyle dolduran bir kitap'. Böyle olmakla beraber, sağlığında sayılı, seçkin bir çevrenin ilgisi ötesine geçememişti. Ama o zamandan bu yana, şiir duygusundan yoksun olanların bütün çabalarına rağmen, Baudelaire durmadan yükselmiştir. Kötülük Çiçekleri (bu küçük kitap) bugün en ünlü şiir kitaplarına denk, hatta üstün tutulmaktadır. O gün bugün, Baudelaire'in hayatı ve sanatı üzerine yazılan incelemeler sayılamayacak kadar çoğalmıştır. Henry Peyre, 1951 yılına kadar, şair üzerine çıkmış olan belli başlı kitap ve makaleleri 337 olarak gösterir. Bu tarihten sonraki yayınlar bu sayıyı durmadan kabartmıştır. Zamanımızdaki Baudelaire, dünyanın belli başlı dillerine çevrilmiş olan bu tek şiir kitabı ile artık mutlu bir azınlığın değil, gencinden yaşlısına, kadınından erkeğine, sokak adamından aydınına, filozofundan salon adamına, dinlisinden dinsizine kadar bütün toplulukların, topluluklardaki bütün yaşların şairi oluvermiştir. Edebiyat alanında bu olayın bir eşi daha gösterilemez. İşte, 20 Ağustos 1857'de hüküm giyen ama bugün, doktora tezlerine ve bakalorya imtihanlarının kompozisyonlarına konu olan Kötülük Çiçekleri'nin serüveni! Gerçek bu olmakla beraber, edebiyatımız Batıya açıldıktan sonra, ne tuhaftır ki, uzun yıllar boyunca Baudelaire'in farkında bile olmamıştır. Servet-i Fünun şairleri, başta Tevfik Fikret olmak üzere, Baudelaire'in adını bile anmamışlardır. Onların Lecomte de Lisle, Heredia ve Copper'den öteye geçemediklerini biliyoruz...

---