Tanzimat'tan sonraki Türk Edebiyatı içerisinde gerek şiirinde gerek nesrinde ideoloji ve didaktik fikirlere yer vermeyen sanatçıların başında Ahmet Haşim gelir. Kendi dünyasında, kendine özgü renkleri, sesleri ve hareketleri bir musiki ahengi ile şakıyan Ahmet Haşim, toplumsal dava eserleri vermediği için çokça eleştirildi. Her şeye rağmen Ahmet Haşim, Türk şiirinde unutulmayacak, bir yana atılmayacak bir ustadır. Kuşkusuz, kişiler, kendi yaratılışlarına uygun sanatı benimserler. Ayrı yaratılışta olanlara, aynı sanatı benimsetmek, üstün sanat olarak göstermek boşunadır. Büyük sanatçıların eserlerinde aşağılık, yükseklik değil, ancak farklılık söz konusu olabilir. Ahmet Haşim'in şiiri, diğer şiirlere benzemeyen farklı bir şiirdir. Bedeninin, ruhunun bütün zerrelerini içinde taşır. Işığın tonları ve· gölgelerle doludur. Böyle bir şiir, okuyanın yaratılış, anlayış ve zevkine göre ya sevilir, ya sevi1mez. Sevilmese bile saygı duyulur. Çünkü bunlar, hayatını sanata bağlamış bir kişiliğin ürünleri, anlatımlarıdır. Birçok eleştirmenin görüşüne göre, Haşim'in nesirleri şiirlerinden daha başarılı ve anlamlıdır. En azından şiirleri gibi zaman zaman yerilmemiş, hep övülmüştür. Bir çoğunun üzerinden altmış yıl geçmesine rağmen bugün bile bir anlam taşıması, canlılığını ve tazeliğini koruması, yazıldığı günlerde Haşim 'e "Çağdaş Türkiye'nin en orijinal üslupçusu" diyen Ali Canip'i haklı çıkarmıştır. Ahmet Haşim 'in nesirleri. bizi güzel ve tatlı bir şekilde uyandırır. Bu nesirlerdeki yoğunluk ve en ince ayrıntılara kadar anlatma gücü, fantazi ve ince alay dokunmaları, Haşim 'in özelliklerinin başında gelir. Gerek şiiri ile gerek nesirleri ile Ahmet Haşim, yeni nesiller tarafından okunmalıdır. O'nda yalnız anlatım güzelliği değil, orijinal ve eskimez bir zevk, ince bir zeka, benzersiz realist göz bulmak mümkündür.

---