Ayvalık... Asırlardır Türk yeme içme ve eğlence kültürümüzde önemli yeri olan, bazen gam bazen neşe kaynağımız, milli içkimiz rakının beğendiği, hayat bulduğu, yeşerdiği ortam... Kimselerin yaşamadığı 3-5 mil mesafedeki yirmi iki tane bakir adasına günlük tekne gezintileri yapılır. Bu adaların içinde meyhanelerle dolup taşmış bir tanesi vardır ki, buralarda balığın envai çeşidi ot ve sebzeyle birleşip değişik bir tatta sunulur. Bu özelliğiyle, diğer adalardan farklı, kendine özgü bir lezzet üssü olmuştur Cunda. Yerli ve yabancı ziyaretçilerle dolup taşan Cunda'nın olağanüstü tepesi Şeytan Sofrası'ndan seyredilen eşsiz doğa manzarası, her yönüyle zihinlere kazınır. Geçmişten bugüne Ege'nin kültür Ne ticaret limanı olarak bilinen Ayvalık, mübadeleyle Balkanlar'dan, Makedonya'dan, Girit ve Midilli'den gelen insanların yöresidir. Ben de bu beldeye gelip yerleşmeye dokuz yıl evvel karar verdim. Eskiden verilmiş, ancak gerçekleşmesi zaman almış bir karardı bu. Ayvalık'ın güzellikleri anlatmakla bitmez... Körfezin karşı yakasından gelen eşsiz çam kokusu, denizi yalayarak aldığı iyot, poyraz eşliğinde Ayvalık'a hayat verir. İnsanların güzelliği de ayrı bir gizemdir. Ayvalık, içtikçe açan, açıldıkça içtiren bir atmosfere sahiptir. Akşam olunca, karadan ve denizden ulaşılabilen bir Cunda serüveni başlar. Sahil meyhanelerinden gelen hoş fasıl sedaları ve güneyden esen imbat, sizi bambaşka bir âleme alır götürür. Sunulan mezeler balık ağırlıklı deniz ürünleri, ot ve sebze karışımıdır. Bu sentez tamamen yöreye özgüdür. Rakı tüketiminin bu kadar fazla olması da mezelerin fazla ağır olmayışındandır. Ayvalık, doğasıyla, Rum evleriyle, ılık denizinin sunduğu farklı balık çeşitleriyle ve iyi içki içilen bir yer olmasının getirdiği kendine has "Rakı, Balık, Ayvalık" deyişiyle ünlenmiştir. E. Erkan Acural Araştırmacı Yemek Kültürü Yazarı

---