Geride Kalmış 40 Yıldan Kimi Notlar Evet, 40 yıl geçiverdi. Soğuk bir Aralık günü, koltuğumdaki dosyanın içinde daktiloyla yazılmış iki film eleştirisiyle Cumhuriyet gazetesinin kapısını çaldığımda, takvimler 1966 yılını gösteriyordu (Giriş çok klasik oldu, ama gerisinin öyle olmamasına çalışacağım!). Cağaloğlu'ndaki eski ittihat ve Terakki binasında bulunan Cumhuriyet'e gelişim, hiçbir ön temasa, hiçbir "kart sahibi yakın dostumdur" iltimasına, hiçbir randevuya dayanmıyordu. Sadece çocukluktan başlamış, önüne geçilmez bir tutkuya dayanıyordu: Filmler üzerin~ yazmak. İlla da eleştirmen ya da sinema yazarı olmak değil, ama filmler üzerine özgürce yazmak, onları tartışmak, onları tanıtmak, onları sevdirmek... İnsanın küçük yaştan öylesine bağlandığı bir şeyi, bizim kuşaklarımızı büyüsü altına almış sinema görselliğinin ve beyazperde mucizesinin güzelliğini kitlelere olabildiğince ulaştırmak gibi pek herkeste görülmeyen, ama elbette anlaşılabilir bir istek. Galiba gökyüzünde beni hep koruduğuna inandığım "tali h yıldızım" o gün de orada, yerindeydi. Çünkü her şey çok iyi gitti. Gerçi altyapısı biraz hazırdı: Sürekli evimize giren Cumhuriyet'te iki mevsimdir yazmakta olan Ural Birand, o mevsimin başından beri ortalarda yoktu, yerine başkası da alınmamıştı. Demek ki kültür gazetesi Cumhuriyet'te "eleştirmen" kadrosunda bir boşluk vardı! ... Bunu anlar anlamaz, o hafta sinemalardaki iki film, İsveç filmi Bir Aşk Gecesi ve İngiliz filmi Woman of Straw - Esrarengiz Dilber üzerine bir şeyler döktürdüm, gazeteye gittim. Önce genel yayın müdürü rahmetli Ecvet Güresin'in önüne çıktım. O kartal gibi bakışlarıyla beni süzen deneyimli yazar, yazı işleri müdürü Erol Dallı'ya gönderdi. Dallı dosyayı açtı, göz gezdirdi. Ve bana "bırakın, belki kullanırız" dedi.

---