1984 yılı Eylül ayında bir Pazartesi sabahı Ortaköy’de, deniz kenarındaki avluda 288 kişi toplanmıştık. Anne ve babalarımızın yanında meraklı bakışlarla bizden büyük sınıfların birbirlerini kucaklamalarını izliyorduk. Henüz hangi şubede kimin öğrencisi, kiminle sıra arkadaşı olacağımızı bilemeden biraz tedirgin, biraz şaşkın bekliyorduk. Farkında değildik ama bambaşka bir dünyaya giriyorduk. Çocukluk bitiyor, yeni bir okulla yeni bir hayat başlıyordu bizim için adı Galatasaray olan; sonsuza kadar parçası olacağımız bir tarihe dâhil oluyorduk. O sabah o bahçede başlayan birlikteliğimiz, yıllarca sürecek dostluklarımızın temelini oluşturacaktı; birbirimizin hayatında öylesine yer edecektik ki ne çıkmak mümkün olacaktı ne de unutmak!
Yıllar su gibi akıp geçti, 1992 yılı Haziranı geldiğinde mezuniyet için yine bir avluda toplandık ama artık 306 kişiydik. Yurt-dışından ya da nakille başka okullardan gelen arkadaşlarımızın yanı sıra bir üst sınıftan kadayıf olup bizim devreye dâhil olmuş olanlarımız vardı. Büyümüştük. O gün Tevfık Fikret Salonunda mezuniyet rozetlerimiz takdirken hiçbirimiz 25 yıl sonrasını düşünmemiştik bile.
Ama işte o gün de geldi!

---