İnsanın kendisi hakkında yazı yazması mes'uliyetli bir iştir. Çünkü nefsin, insanı kendisi hakkındaki gerçeklerin dışına itekleyen ve kendi hasletlerini abartmaya meylettiren bir gücü vardır. Bu bakımdan bir kimsenin hatıratında objektif olabilmesi çok zordur. Allah uzun ömür versin, eşim Gülsen hanım beni hep yetişme tarzımın, çektiğim çilelerin ve atlattığım badirelerin objektif bir hikâyesini yazmağa teşvik edegelmiştir. Ayrıca Kubbealtı Akademisi Kültür ve San'at Vakfı eski genel sekreteri Sait Başer ve şimdiki başkanı Sinan Uluant kardeşlerim de, bu yönde pek çok telkinde bulunmakla kalmadılar, sonunda, bu kabil hatıraların genç nesiller için de bir ibret vesilesi olacağına beni inandırdılar. İşte bu hatırat mecmuası eşimin ve bu iki güzide dostumun müşterek arzu ve ısrarları sonunda ortaya çıkmış bulunmaktadır. Nefsimin, olağanı olağanüstü takdim etme çabasına engel olabilmek için bu hatıraların kaleme alınmasında çok sıkıntılı anlar yaşadığımı itiraf etmek isterim. Galatasaray Lisesi'nde aldığım eğitimin bir neticesi olarak daima mükemmeli arayan bir eğilimim vardır. Fakat bu eğilimin, verimliliğe nasıl bir ayakbağı teşkil ettiğini ancak bu deruni trajediyi yaşayanlar bilir. Bu kitaptaki her bölüm binlerce dakikalık bir dikkati ve bazen de yüzlerce kere gözden geçirmeyi icap ettirmiştir. Gaye yalnızca ve yalnızca: nefsin hileleri sonucu ortaya çıkması mümkün abartmalara engel olmak, doğru kelimeleri ve doğru işaretlemeleri doğru yerlerde kullanmak ve iltibasa yol açmamak endişesidir. İtiraf etmem gerekir ki, kitabı yazmam bittikten sonra, elde ettiğim sonuç beni dört başı mamur bir şekilde tatmin etmiş değildir. Ama yeteneğimin bundan daha fazla olmadığını teşhis edebilmiş olmamı gene de bir kazanç saymaktayım. "Çocukluğumun ve Gençliğimin Üsküdar'ı (1935- 1954)" başlığını taşıyan ilk bölüm doğduğum, büyüdüğüm ve terbiyemin önemli bir bölümünü kazandığım bu mübarek belde ile onun eski sakinleri hakkındaki müşahede ve tahassürümü dile getirmektedir.

---