| Yazar | : | Fazıl Ahmet Aykaç |
| Yayın Tarihi | : | Mayıs, 1991 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 72 |
| Ölçü | : | 13,5 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Arba Yayınları |
10 Temmuz 1883'de İstanbul'da doğdu. 4 Aralık 1967'de İstanbul'da öldü. Babası Mehmet Cemal Bey Harbiye'yi bitirdikten sonra kurmay sınıfına ayrılmış, fakat daha sonra askerlikten ayrılmıştı. Rus savaşı çıkınca orduya binbaşı rütbesiyle katılmış, Vidin Muhasarasında iki kez yaralanmıştı. Savaştan sonra tekrar mülkiye hizmetine dönmüş Anadolu ve Arabistan'da çeşitli görevler yapmıştı. Divaniye Mutasarrıflığı sırasında vefat etti.
Dindar ve tasavvufa meraklı bir kişi olan Mehmet Cemal Bey oğlunun da aynı duyguları taşımasını hatta Fazıl Ahmet'in Kuran hafızı olmasını istiyordu.
Fazıl Ahmet ilk eğitimini Numune-i Terakki mektebinde gördü. Okulu bitirince babası özel öğretmenler tutarak Fazıl Ahmet'e Arabi ve Farisi dersleri aldırdı. Cemal Bey Gümüşhane Mutasarrıflığına atanan babasıyla Gümüşhane'ye gitti. Rüştiye'yi (ortaokul) orada bitirdi. Daha sonra Musul İdadisi'ne (lise) devam etti ve medreseye başladı. Babası Süleymaniye Mutasarrıflığına atanınca Fazıl Ahmet Bey o yörenin en ünlü şeyhinden Farisi dersleri aldı.
Babasıyla birlikte 12 yıl İmparatorluğun çeşitli yerlerinde kaldı. Babasının İstanbul' a dönmesi üzerine İstanbul'da Fransız Lisesini bitirdi. Sanayi-i Nefise Mektebi'nin (Güzel Sanatlar Okulu) Mimarlık bölümüne devam ederken Paris Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde (Ecole des sciences Politiques) mektupla öğrenim görüyordu. Celal Sahir'in çıkardığı Seyyare adlı gazetedeki başyazıları (1908) değerlendirilerek Darülmuallimin'e (Erkek Öğretmen Okulu'na) edebiyat ve felsefe öğretmeni olarak atandı. (1910-1918) Yirmi yıla yakın Erkek Öğretmen Okulu, Sanayi-i Nefise Mektebi, Galatasaray Lisesi ve İstanbul Lisesi'nde öğretmenlik yaptı. 1927-1938 yıllarında Elazığ Milletvekilliğinde bulundu.
Fecr-i Ati şairlerinden olan Fazıl Ahmet daha sonraki yıllarda fikir adamı kimliğiyle çeşitli gazete ve dergilerde eğitim, ruhbilim ve felsefe üzerine yazılar yazdı. Tanin gazetesinde dönemin ileri gelenlerini hicveden şiirleri ünlüdür. Divan Şairlerinin üslup ve tekniğiyle kaleme aldığı şiirleri onu mizah edebiyatının da değerleri arasına kattı.
