Dolmabahçe Sarayı'nın açılışının 150. yılı (2006) dolayısıyla çeşitli mekânlarda seçkin etkinlikler düzenlenmiş, sarayın adına yakışır kutlamalar yapılması hedeflenmiş, bu arada bana da bir kitap hazırlamam teklif edilmişti. Aynı yılda Türkçe-İngilizce görsel sanat kitabı olarak yayımlanan' bu araştırmayı o zaman yapmıştım ve elbette ki -kendi adıma- yakın geçmişimiz hakkında çok şey öğrenmiştim. Bir zamanlar İstanbul'da nasıl bir zevk-i selimin hüküm sürdüğüne tekrar tekrar hayran kaldığımı ise o günlerin hatırası olarak hala zihnimde saklıyorum. İstanbul'a yol uğratanların bir gün mutlaka deniz veya kara yoluyla önünden geçtikleri Dolmabahçe Sarayı, aslında gizemlerle dolu estetik bir mekân olarak her an yeniden keşfedilmeyi bekleyerek ayakta duruyor ve zamana direniyor. Tanzimat sonrası yeni bir başlangıcın merkezi olarak önce saltanata, ardından monarşik parlamenter sisteme ve nihayet Cumhuriyet yönetimine tanıklık etmiş olması bakımından pek çok hatıralar burada istiflenmiş durumda. İşte bu yüzden, Türk modernleşmesinin başlangıcında inşa olunan bu ihtişamlı saray, gerek yapılışındaki güzellik, gerekse içindeki zarif hayatın yeniden kazanımı bakımından yeni bakış açılarına ve orayı yeniden görecek gözlere muhtaç. 6 padişah, 1 halife ve 2 cumhurbaşkanının yaşadığı bir mekândan ve oradaki zengin hatıralardan bahsediyoruz. Bir dönemin sanat, müzik, mimari vb. estetik değer ilhamlarının merkezi olarak Boğaziçi'nde pırlanta bir güzellikten söz açıyoruz. 18 Ocak 1925 tarihinden bu yana TBMM'nin koruması altında olan ve artık bir müze olarak uzaktan ve yakından ziyaretçiler bekleyen sarayın ihtişamı elbette bir kitabın sayfaları arasına sığacak seviyenin ötesindedir…

---