Uludağ'da, Fatintepe'de yeni yapılan rasathaneye bitişik, müdürlüğe ait binanın salonu. Fonda bahçeye inen taraça. Taraçadan rasathanenin yuvarlak kule dairesi görünür. Perde açılınca Riyaz hoca geniş bir koltuğa gömülmüş kitap okumaktadır. Biraz sonra Zekâvet, elinde kahve tepsisi ile sahneye girer. ZEKÂVET - (Riyaz hocaya doğru ilerleyerek) Kahvenizi getirdim beyefendi. RİYAZ HOCA - (Başını kaldırır, gözlüklerinin üstünden bakarak) Koca bir aferin sana kızım! (Gözlüklerini çıkarır, kitapla beraber yanındaki masanın üstüne koyar; kahveyi alır.) Sade ya? Şekerli kahve su katılmış rakıya benzer, tiryaki harcı değildir de... ZEKÂVET - Sade beyefendi, hem de istediğiniz gibi, köpüklü... RİYAZ HOCA - Eline sağlık kızım... (Hala yerinde duran Zekâvet'e bakarak, şakacı bir tavırla) Ee, anlat bakalım, seninkinden ne haber? ZEKÂVET - Aa, beyefendi!.. Benimki de kim sanki? RİYAZ HOCA - Bakındı şuna hele, bilmezlikten geliyor... Seni çapkın, seni! ZEKÂVET - (Sırıtarak) Ne hoşsunuz beyefendi; siz de olmasanız insan bu dağ başında çile çıkaracak... Geldiniz de eve de neşe getirdiniz. RİYAZ HOCA - Şimdi beylik lafları bir tarafa bırak da, çıkar baklayı ağzından... Senin hoşuna giden ben değil, o perçemli, sarı bıyıklı genç şoför, değil mi? Sabahleyin yine tepeye müşteri taşıyordu. Önümüzden geçerken gözlerini bir türlü bahçe kapısından ayıramadı... Sen de mutlaka orada idin, kapının eşiğinde, ha? Çapkın seni! ZEKÂVET - A Vallahi değil... Zaten o terbiyesizin biri... Hanımefendi farkına varacak diye ödüm kopuyor. RİYAZ HOCA - Kopar, kopar zahir... Amma için de içine sığmaz... Bir de terbiyesiz diyor! Öyledir amma yine terbiyesizleri seversiniz... Bak ben altmışıma geldim hala bir sevenine rastlamadım. Fazla terbiyemden olacak mutlak...

---