| Yazar | : | Ataol Behramoğlu |
| İsbn | : | 9789756106990 |
| Yayın Tarihi | : | Ekim, 2008 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 216 |
| Ölçü | : | 13,5 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Evrensel Basım Yayım |
| Bahsi Geçen | : | Nazım Hikmet Ran |
1. Giriş-ilk Şiirler
Nazım Hikmet Ran, şiirlerinin gerek içeriği, gerek biçim alanında getirdiği yeniliklerle, 20. yüzyıl Türk şiirinin en büyük şairi ve çağdaş dünya edebiyatının en seçkin şairlerindendir.
Şiirleri üzerine yapılacak herhangi bir incelemeye girişmeden önce, hemen hemen elli yılı aşkın bir yaratıcılık dönemini kapsayan bu şiirleri, çeşitli bölümlere ayırmak gerekiyor. Nazım Hikmet'in gerek sanatsal çalışmasında, gerek kişisel yaşamındaki keskin dönüm noktaları bu ayrımı yapmamızı kolaylaştırmaktadır.
Ana çizgileriyle bir bölümleme yaparsak, Nazım Hikmet ilk gençlik şiirlerini 1910-1920 yılları arasında yayımladı. Bunlar, Türk Halk şiirinin geleneksel ölçüsü olan hece ile yazılmış şiirlerdir çoğunlukla. Türk şiirinde bir devrim niteliği taşıyan özgür koşuk (serbest nazım) türünde ilk şiirlerini 1920'lerde yazmaya başladı. Yaşamının sonuna kadar çok çeşitli ve yeni öğelerle zenginleştirerek, temelde özgür koşuğa bağlı kaldı. 1930'lara doğru ve 1930-1940 arasında yazdığı destanları ya da şiir-romanları, 1940-1950 yıllarının ürünü olan büyük destan-romanı Memleketimden İnsan Manzaraları, 1920-1950 yılları arasında yazdığı çeşitli konuda, içerikte ve biçimdeki şiirleri, hep özgür koşuk ürünü yapıtlardır. Yaşamının ve yaratıcılığının son dönemi olan 1950-1963 yılları arasında yazdığı (ve bazılarında hece ölçüsünü de kullandığı) şiirlerinde de özgür koşuğa bağlı kalmıştır.
Daha somutlarsak, Nazım Hikmet'in şiirsel yaratıcılığının belli başlı dönemlerini şöyle sıralamamız gerekiyor:
1 - İlk şiirleri, hece ölçüsü ile yazdığı şiirler.
2 - Özgür koşuk ürünü olan şiirler. 1920-1963 arasını kapsayan bu büyük dönemde…
