Dostlukları uzun yıllara dayanan Deniz Kuvvetleri Komutanlarından Oramiral İrfan Tınaz ve eşi Semra Tınaz'la bir sohbet sırasında tanınmış diplomatlarımızdan Melih Esenbel'in eşi Emine Esenbel'in anılarını daktilo ettiğini öğrenmiştim. İrfan Tınaz Kurmay Albay rütbesiyle Washington'a Deniz Ataşesi olarak atandığı yıllarda Melih Esenbel de Washington'da Türkiye Büyükelçisi'ydi. Semra Tınaz, Emine Esenbel'in Washington'da çeşitli misyonlarda görevli Türk kadınlarından oluşturduğu komitelerle, Türkiye'yi tanıtan etkili sosyal ve kültürel çalışmalar yaptığını da anlattı. Emine Esenbel'in yıllar yılı daktilo ettiği anıları okumamı istedi. Diyordu ki, "Bir türlü yayınlanacak şekle getirilemeyen yüzlerce sayfa belki senin ilgini çeker ve değerlendirirsin." Emine Esenbel'i yağmurlu bir öğleden sonra Dragos'taki evinde ziyaret ettim. Dragos bahçe içindeki villalarla çevrelenmiş, eski güzelliği yaşatan farklı yaşam biçimlerini çağrıştıran semtlerdendir. Ağaçlarla, bitkilerle süslenmiş bir botanik parkını andıran hayli geniş bir bahçe içinde bir buçuk katlı bir ev. Her şeyiyle yarım asır öncesinin mimari çizgilerini yansıtan, anılarla yüklü bu eve, tahta bahçe kapısını aralayarak adım attığımda biliyordum ki, Dragos'ta artık böyle bahçe kapısı bile kalmadı! Emine Esenbel sanki kırk yıldan beri tanışıyormuşçasına, kültür dünyasının bir simgesi gibi yaşama, sevgiyle ve inançla bağlanmış bir bilgelikle karşıladı beni. Diyordu ki "Kapı zilini uzun çalınız. Uzakta olursam duymayabilirim..." Tanık olduğu olaylara ve yaşamına ilişkin ve neredeyse doksan yıl gerilere giden dağlar gibi birikmiş nice olaylardan ve öykülerden anımsadıkça anlattıklarına nokta koyduğunda saat, Marmara'ya gölgelerin düştüğü bir gece vaktiydi...

---