6 Mart 2005, soğuk bir Pazar sabahı Paris’te kaldığım Avenue de Champs Elysees üzerindeki - bir zamanlar Kontes Paıva’nm evi olan - The Travellers Club’un grandsalon'unda tek başıma günlüğümü yazıyorum. İçimde beş gün sonra Prag’da başlayacağım bu CD’nin kayıt heyecanı var. O sırada gözüm masada duran eski bir Paris şehir haritasına ilişiyor. Bana Saint Lazaire Garı’nın arkasındaki iki büyük caddeyi hatırlatıyor: bir tarafta Rue de Constantinople ve tam karşısında Rue de Londres. İstanbul ve Londra caddeleri, Doğu ve Batı, Fransa başkentinin merkezinde Place de L’Europe, yani Avrupa Meydam’nda birleşiyorlar.
İşte elinizde tuttuğunuz bu CD adını Paris’in caddelerinden alıyor, ama müzikal nüvesi, hafızalarda da olsa, 19. yüzyılda İstanbul’dan Londra’ya doğru Prag ve Viyana gibi pek çok Avrupa şehrinden geçen Osmanlı tınılarının koral ve senfonik boyuttaki yolculuğunu işliyor. Bu tınıların niteliği aynen Dolmabahçe Sarayı’nın mimarisinde olduğu gibi geleneksel öğelerimizden hayli uzak; Batı kalıpları içerisinde, ama İstanbul’un toprağına ayak basmış, burada doğmuş, bu şehrin büyülü titreşimini hissetmiş yabancılar tarafından...
İstanbul’dan Londra’ya ilk defa bir Osmanlı padişahı seyahat etmişti ve bu eşsiz hadise İngilizler tarafından gerektiği şekilde şatafatlı bir kutlamaya dönüştürülmüştü. İşte bu CD’nin açılış nağmelerini de bu şatafatlı hadiselerin başında gelen ve Kraliyet emriyle Sultan Abdülaziz şerefine 16 Temmuz 1867 gecesi Crystal Palace’ta verilen, otuz bin kişinin katıldığı dev konserde 1600 kişilik İngiliz korosunun hep bir ağızdan Türkçe dilinde seslendirdiği kaside oluşturmaktadır. Paris’te III. Napolyon bütün misafirlerini Rossini’nin kendisi ve ‘cesur Fransız milletine’ ithafen bestelediği benzer boyutta bir koronun söylediği muhteşem bir kaside ile karşılamıştı. Londra’da Kraliçe Viktorya ise Osmanlı padişahını yine bir İtalyan’ın kaleminden çıkma, ancak kendi dilinde bir kaside ile karşılıyordu...

---