Ebubekir Hazım Tepeyran, 1864'te Niğde'de doğdu, Haziran 1947'de öldü. Devlet adamı, vali, bakan, milletvekili. Romancı, şair, ressam... Benim dedem, annemin babası.. . Koskoca bir tarih yaprağı gibidir, Hazım Bey'in seksen üç yıllık yaşantısını yazmak. Hele ayrıntısıyla yazmak, yazabilmek: "Ben daha ilkokulun ilk sınıfındayken" diye başlamak gerek öyküye... Yazarlığa, öyküler yazmaya, daha doğrusu sanat değeri taşıyan yapıtlar okumaya onun yüreklendirmesiyle başladım. Her bayram evine, Erenköy'deki "Beyaz Köşk"e, annemle babamla gittiğim de bana Fransızca kitaplar vermesiyle, daha sonraki bayramda, o kitapları okuyup okumadığımı sormasıyla... Beyaz sakalı vardı. Eşi Fransız Paulette Hanım'dı. Anneme ve dayıma mürebbiye olarak Fransa' dan dan getirilmiş bir aydın insan. İkisi de yaşlıydı, yetmişlerindeydiler. Dedem emekliliğin sıkıntıları içindeydi o günlerde. Anılarını yazıyordu, romanlarını düzeltiyordu, şiirlerini Kar Çiçekleri adıyla kitaplaştırıyordu. Fransızca şiirlerini de Les Fleur Dégénérées [Yozlaşmış Çiçekler] adıyla yayımlatmıştı. Bu şiirler daha önce Fransa'da bir antolojide de çıkmıştı. Yirmili yaşlarımda ben de yazmaya başladım. İlk kitabımla adımı duyurdum. Dedemin eski yazılarıyla çıkmış kitaplarını daktiloyla temize çekmekteydim. "Yirminci Asırda Bir İdam Kararı'," Küçük Paşa' ve iki roman daha; biri Fransızcaya çevrilmiş... Bu iş için kırk liraya yeni daktilo da almıştım. Çünkü evdeki yazı makinesi elli yıllıktı: Bağdat valisi iken Londra'dan getirilmiş bir "Underwood"...

---