| Yazar | : | Nedim Gürsel |
| İsbn | : | 975418125x |
| Yayın Tarihi | : | Ocak, 1992 |
| Dil | : | Türkçe |
| Sayfa Sayısı | : | 359 |
| Ölçü | : | 13,5 x 19,5 cm |
| Yayınevi | : | Adam Yayınları |
| Bahsi Geçen | : | Nazım Hikmet Ran |
Nazım Hikmet'in yukardaki dörtlüğü bu kitabın özeti sayılabilir bir bakıma. "Ketim", yani söz, şiirsel yaratmanın yalnızca hammaddesi değil özü, hatta kendisidir. Tanrı evreni yaratırken söz'e başvurmuştu. Kutsal Kitab'ın "Başlangıçta kelam vardı" tümcesiyle başlayıp her şeyin "kelam" ile varolduğunu söylemesi boşuna değildir. İnsanoğlu nesnelerin varlığını ancak onları adlandırarak kavrayabilir çünkü. Evren, bizi kuşatan dünya, dil sayesinde karmaşıklıktan kurtulup bir düzene, bütünselliğe kavuşabilir.
Dil, dünyayı sözcükleriyle yeniden yaratan, bir anlamda Tanrıyla boy ölçüşen şairin elinde yalnızca bir araç değildir elbet; şiirsel, giderek yazınsal etkinliğin, de temelidir. Nazım Hikmet şiirsel sözün boşlukta kalırsa çürüyeceğini, bu yüzden mutlaka toprağa kök salması gerektiğini söylerken maddeci bir anlayıştan yola çıkıyor. Daha doğrusu somut, elle tutulabilir bir eğretilemeye dayandırıyor düşüncesini. Ama bu anlayış, şairin şiir görüşünü özetleyen bu dörtlük, "toprak" sözcüğüyle vurgulanan gerçekliğe, yani insan bilincinden bağımsız varolan maddenin genel yasalarına indirgenemez sanıyorum. Sôzkonusu "toprak" bir kültür alanını, bu alanı kaplayan bir kültür birikimini, kısacası tikel bir gerçekliği de simgeliyor aynı zamanda. Nazım, şiirsel sözün boşluk'ta çürümemek için toprağa dalması gerektiğini söylerken ulusal kültürün önemine dikkati çekiyor. "Toprak" şiiri besleyen, onu oluşturan ortam sayıldığına göre, dilden, dolayısıyla da kültürden ayrı düşünülemez elbet. Nazım Hikmet şiirinin beslendiği ortam, boyattığı bereketli toprak, öncelikle ulusal kültürümüzdür.
