Bir süredir üzerinde çalıştığım yakın dönem siyasi tarihimizin 1945-1950 döneminde, II. Abdülhamid'in mirası davası ile karşılaşmak. İtiraf etmeliyim ki, benim için tam bir sürpriz oldu. Dahası, yine bu dönemde, Osmanlı Hanedanı'na mensup kişilerin Türkiye'ye girişi ile ilgili mevzuatın yarattığı hukuki sorunların da gündeme geldiğini ve bu konuda yasal çözüm olanakları arandığını öğrenmek beni bir hayli şaşırttı. Dönemin basın koleksiyonlarını incelemek sorunların varlığı konusunda epey uyarıcı oldu. Konunun Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne yansımamış olması düşünülemezdi; Türkiye Büyük Millet Meclisi'ndeki konuyla ilgili görüşmeleri ve tartışmaları saptamak zor olmadığı gibi, yine bu sayede konuya ilişkin yasal gelişmeleri ayrıntılarıyla saptamak da mümkün oldu. Bu aşamada, Türk Tarih Kurumu ile Milli Kütüphane'de kart kataloglarını tek tek elden geçirmenin mükâfatını da gördüm. II. Abdülhamid'in iki gelininin miras davasıyla ilgili olarak Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne verdikleri dilekçeleri bu sayede bulabildim. Aslında ben onları, haksızlığa uğradıklarını öne süren bazı Demokrat Partililerin Türkiye Büyük Millet Meclisi'ne sundukları pek çok benzer dilekçeden biri sanmış (çünkü kartta dilekçeyi verenin adı yoktu) ve bu amaçla incelemek istemiştim. Ama dilekçeleri ele alınca, II. Abdülhamid'in mirası davası ile ilgili epey mesafe aldığımı da fark ettim. Böylece, II. Abdülhamid'in mirası davası ile Hanedan'ın Türkiye'ye girişi sorunu, birbiri ile iç içe geçmiş iki ayrı (ama tek bir) konu olarak değerlendirilme aşamasına gelmiş oldu. Önce bu konuda bir yazı hazırlamayı düşündüm; ama konunun ilginçliği ayrıntılarda gizliydi. Anlatımın kısa tutulması, öykünün keyfini kaçırabilirdi. Bu düşünceyle öyküyü tüm ayrıntıları ile yazmaya karar verdim. Okuyucunun da öykünün heyecanını duyacağını ve keyfine varacağını umuyorum.

---